vrijdag 4 november 2011

Grote zus een weekje op bezoek

Vrijdag 28 Oktober 2011 wachtte ik ongeduldig.
Grote zus kwam op bezoek.

Jente werd hartelijk onthaald door de mama.En natuurlijk ook door mij.
Ik heb ze natuurlijk ook even doodgeknuffeld.
Thuis werd ze al meteen overrompeld door meer dan 20 man.
Paola, de jongste dochter, was jarig.
Na dat ze iedereen begroet had trokken we ons even terug om bij te kletsen.

Meteen kreeg ik al cadeautjes.
Brieven van de vrienden en een grote doos met Belgische Chocolade.
Ik zal eerlijk zijn de chocolade was rap gesneuveld.

Zus werd ook helemaal ingedompeld in het Italiaanse leven.
Vooral het eten, het was toch wel een beetje teveel voor haar.
Het deed mij denken aan mijn eerste weken hier in Italie.
Het overvloedige eten dat maar blijft komen en komen.
Het is precies of er geen einde aan komt.

De mama besloot om met onze allen iets te gaan bezichtigen.
Dus zaterdag trokken we er samen op uit.
We bezochten Polignano.
Het uitzicht was schitterend , Jente was natuurlijk aan het genieten van het zonnetje.



Achteraf gingen we een ijsje gaan eten.
Het beste ijs van heel Puglia en ik moet zeggen het was niet gelogen.
Het was om je vingers vanaf te likken.
Toen moesten we een soort koffie proeven met amaretto, liquer en limoen.
Ik dacht bij mezelf limoen in koffie?
Maar de smaak viel nog mee, ik had het erger verwacht.


Zondag was rustdag.
Dus Jente en ik hebben gewoon heel de dag televisie gekeken en een beetje bijgekletst.
Lekker niks doen kan soms ook nog leuk zijn.

Maandag besloten zus en ik om het oude gedeelte van Bari eens te bezoeken.
We hebben serieus wat afgestapt die dag.
Maar we hebben wel mooie dingen bezocht, de kathedraal enzo.
Juist het kasteel as een beetje teleurstellend.
We mochten gratis binnen maar Jente en ik begrepen al vlug waarom.
Veel as er niet echt te zien en ze waren overal aan het werken, renoveren.
Misschien een beetje teveel want we hadden het gevoel dat we niet meer in een kasteel zaten.
Spijtig.

Dinsdag bezochten we de trulli's.
Heel mooi om te bezichtigen , we vertrokken met een 12-tal personen richting  Alberobello.
Na dat we het dorpje bezocht hadden as het pick-nick tijd.
Natuurlijk weer veel te veel eten.
Jente maar zeggen tegen mij stop met eten straks moeten we nog een uur rijden.
Oeps , ik denk dat ik een beetje een echte Italiaan aan het worden ben.




Met de auto reden we naar Cissernino daar hadden we een mooi uitzicht over de vallei.
Een klein cafeetje tegengekomen dus de Italianen stopten even om weer iets te eten.
Voor de verandering.
We liepen toen nog even rond in het dorpje en reden toen terug naar huis.


Woensdag was het onze beurt , Jent een ik gingen eens Belgisch koken.
De mama zette ons af in de grote winkel en 2 uurtjes later ging ze ons weer komen oppikken.
De winkel was precies een klein dorpje.
Samen zochten we naar onze ingredienten.
Jente besloot om even te splitsen ik zoek in deze gang de mosterd en jij in de gang ernaast.
Slecht idee dacht ik , maar ze wou niet luisteren.
Op het einde van de gang draaide ik mijn kar en hop zus as weg.
Typisch dacht ik , ik had het haar nog zo gezegt.
Een paar minuutjes later had ze me eindelijk gevonden en ze keek naar mij en dacht toch wel mmm de volgende keer misschien toch luisteren naar men kleine zus.

Zus en ik besloten om 16.00u te starten met koken.
Nog maar goed ook, want tegen dat we alles gevonden hadden.
Na 4 uren in de keuken te staan zwoegen en zweten zag onze menu er zo uit:

- Wortelsoep
- Kip in de championsaus met gratinaardappelen en warme peertjes
- Chocomousse

Onze avond was geslaagd.
De chocomousse was het meest in smaak gevallen.

Donderdag de laatste dag met zusje.
We besloten om lang te slapen , filmje kijken en in de namiddag doen waar we goed in zijn.
SHOPPEN!!!!!

' s avonds had de mama nog gekookt voor ons.
De beroemde worstjes weer met alle smaken.
De mama gaf Jente nog een lading eten mee en we vertrokken naar het station.
In de auto nog een beetje knuffelen en toen kam het moment van afscheid weer.
Tot over 2 maandjes zusje.



Nu is het weer terug naar de realiteit.
Ik ben even uit het Italiaanse leven geweest dus nu word het tijd om er weer in te stappen.
Om te starten al met men Italiaans ant dat heeft toch wel even stil gelegen.
Oeps...












Geen opmerkingen:

Een reactie posten